Flores deel 1
Door: Michael
Blijf op de hoogte en volg michael
15 November 2012 | Indonesië, Labuhanbajo
Na twee dagen nog met z'n drieën ons in kuta te hebben vermaakt, heb ik afscheid genomen van Marielle en ben ik daarna nog twee dagen met Maaike in kuta gebleven waar we 1 dag met een motorbike het zuidelijkste puntje van Bali hebben verkend.
Via jimbaran naar Padang Padang beach gereden, waar je prachtig uitzicht had over de surfers Waver, kliffen en een piepklein strandjes.... Daarna naar bingin beach gereden, een prachtig bounty strandje waar we gezwommen hebben en daarna naar ulu watu gecrossed waar ook een tempel staat, maar die kennen we zo langzamerhand wel, dus overgeslagen en door gereden naar onze laatste stop pura gunung payung. Mooi strandje....ver ver beneden....en het uitzicht waar we stonden was echt prachtig op het aller zuidelijkste puntje van Bali, dus die 400 treden geloofden we wel en heerlijk een half uurtje over de Indische oceaan gestaard..
Back to kuta, scooter ingeleverd en na het douchen alweer uit eten, maar wel ons laatste avondmaal samen.....
Na drie gezellige weken samen toch wel spijtig, maar aan al het goede komt een eind en dan begint er vast wel weer iets goeds.;)
De volgende morgen vroeg ben ik dus als eerste weg gegaan.
M'n vliegtuig naar flores vertrok om 9.15 en Maaike kon nog tot zes uur haar laatste bruine laagje kweken op seminyak beach.
Het flying doctors vliegtuigje zat helemaal vol.....maar geen toeristen. Was het ook niet opgebouwd, want ik zat vast tussen de vloer en het plafond(met m'n 1.81m) en opgevouwen in m'n stoel, gelukkig maar voor 5 kwartier!
Het kustplaatsje op flores waar we landen was Labuanbajo en m'n hotel lag daar net naast. Ff na drie weken kouwe douche en goedkoop slapen, twee nachten luxe met hete douche, zwembad, aan het strand en ook een goed restaurant.
Die middag lekker bij het zwembad vertoefd( helemaal voor mezelf) en gelezen en gepuzzeld (Maaike bedankt!)
De volgende dag het stadje verkent en alvast gekeken waar ik de volgende twee nachten zou verblijven, want ik ging nog een dagtocht naar rinca eiland maken. S middags weer twisting by the pool by myself en de avond in het restaurant gespendeerd waar een mega flatscreen hing en met de serveerster en kok naar Discovery channel gekeken. De volgende ochtend door het shuttle busje van het hotel naar chez Felix, m'n nieuwe accommodatie, gereden, op de heuvel van het stadje Labuanbajo. Een simpele homestay maar een gezellige eigenaar die alles voor je regelt.
Het koken van z'n vrouw en dochter was op en top en het uitzicht van de zonsondergang vanuit hun restaurantkantine;) was perfect! Helemaal met een kouwe bintang in je hand!!
Hij regelde dus voor de volgende dag de komodo toer naar Rinca eiland voor mij en zo zat ik s ochtends om zeven uur in een bootje samen met een engelsman en Indonesiër (vrienden) en drie bemanningsleden op zee naar het nationaal park.
Twee uur varen en we waren er. Entree geld betalen en we kregen een ranger mee, gewapend met een lange stok op zoek naar de komodo dragons! We besloten om de langste trekking te doen hoewel het al bloody hot was, want dan zouden we er meer zien.. De ranger kon helaas geen Engels maar ik had dus het geluk dat er een Indonesiër mee was en een Engelsman dus alles werd netjes voor mij vertaald! Anders had ik er nix van geweten en nu gelukkig wel! Als je niet weet wat komodo Dragons zijn, Google het effe en kijk effe wat filmpjes op you tube van deze beesten! Tijdens onze tocht zes buffalos tegen gekomen en heel veel apen. Een slapende cobra en jawel, in totaal 14 dragons, oftewel vleesetende superhagedissen. Heel veel horror verhalen gehoord van de gids en vroeger offerden ze elke dag een geit zodat de toeristen konden zien hoe en in wat voor tijdsbestek ze zo'n beesie konden verslinden. Nu moeten ze gelukkig zelf jagen en ze kunnen met gemak met z'n vijven een Buffalo aan!
Er zijn ook al heel wat mensen aangevallen en ook opgegeten en als je bent gebeten door zo'n beest kun je de aanval overleven maar meestal sterf je nog aan de infectie, want de tanden en slangentong zitten boordevol bacteriën. Wij zijn gelukkig weer veilig in het bootje beland na ongeveer 3en half uur lopen en naar seraya eiland gevaren om te snorkelen. Heerlijk ff in het water maar snorkelen was niet bijzonder. Weer terug bij de homestay had de eigenaar al transport voor mij geregeld naar Ruteng met het busje, maar ik kreeg plotseling een sms van Dirk en Michiel, kennissen van jutta der ouders dat zij de volgende dag in Labuanbajo zouden aankomen en of ik het leuk vond om s avonds nog even samen te eten. Ik heb dus m'n bus ticket kunnen laten cancelen en voor die dag daarop kunnen boeken en bleef dus nog een dagje langer in de 'toeristische kustplaats' van flores.
Heb de volgende dag lekker aangerommeld bij m'n homestay ( geholpen in de tuin, auto gewassen, oude kokosnoten opruimen, enz) vonden ze wel raar maar waren daarna ook zeer dankbaar.
S avonds dus gegeten in het beste restaurant van het stadje en na een paar dagen weer eens lekker Nederlands gepraat en bij gekletst. Was erg gezellig en zeker de moeite waard om een dagje langer te blijven. De volgende dag dus om negen uur wel door het busje van de gunung mas maatschappij opgehaald en op weg naar Ruteng. M'n reis van west naar oost flores was begonnen! Konden elf mensen in het busje en ik was natuurlijk de enige toerist, maar met de Indonesische Frans Bauer door de speakers voelde het toch wat nl. 's aan....
De tocht zou ruim vier uur in beslag nemen, want flores is bergachtig en de spaghetti roads zijn een aaneenschakeling van haarspeldbochten. Het werden er vier en half en toen hadden we 92 km afgelegd.... In Ruteng aangekomen was het zwaar bewolkt , kouder want het stadje lag op paar honderd meter hoogte en ik zou daar gaan slapen in het kongregasi santa Maria, het nonnenklooster. En dat mocht. Zeer schone kamer met gloeiend hete douche voor maar 9€. Incl ontbijt.
Moest wel om 2100 uur binnen zijn en om 0600 uur aan het ontbijt zitten. En slapen met de handjes boven de lakens!;)
Smiddags het stadje dus verkend, maar daar was echt niks te zien en te beleven. Heb der s avonds ook gegeten en na het eten weer terug naar het klooster. Dat viel niet mee.. Ti's hier om zeven uur al donker, en omdat ik het stadje nog niet goed kende was ik al snel verdwaald. Had nog ruim een half uur, maar wist niet waar ik was in een spinnenweb van straatjes en taxi's zijn er niet op flores. En met m'n fantastische oriëntatie gevoel liep ik dus achteraf de verkeerde kant op. Gelukkig vroeg een man op een brommer in het Engels waar ik heen moest en ik kon achterop springen, want hij zou me brengen. Voor 7000 rupiah en dat is 50 ct!! Moesten toch nog dikke tien minuten scooteren dus ik was echt far far lost en heb hem dus het dubbele gegeven want dankzij hem was ik op tijd binnen!! Pppfff .... Slapen want de wekker stond om half zes. Voor ontbijt en daarna m'n volgende etappe naar bajawa, weer met het gunung mas busje.
Via jimbaran naar Padang Padang beach gereden, waar je prachtig uitzicht had over de surfers Waver, kliffen en een piepklein strandjes.... Daarna naar bingin beach gereden, een prachtig bounty strandje waar we gezwommen hebben en daarna naar ulu watu gecrossed waar ook een tempel staat, maar die kennen we zo langzamerhand wel, dus overgeslagen en door gereden naar onze laatste stop pura gunung payung. Mooi strandje....ver ver beneden....en het uitzicht waar we stonden was echt prachtig op het aller zuidelijkste puntje van Bali, dus die 400 treden geloofden we wel en heerlijk een half uurtje over de Indische oceaan gestaard..
Back to kuta, scooter ingeleverd en na het douchen alweer uit eten, maar wel ons laatste avondmaal samen.....
Na drie gezellige weken samen toch wel spijtig, maar aan al het goede komt een eind en dan begint er vast wel weer iets goeds.;)
De volgende morgen vroeg ben ik dus als eerste weg gegaan.
M'n vliegtuig naar flores vertrok om 9.15 en Maaike kon nog tot zes uur haar laatste bruine laagje kweken op seminyak beach.
Het flying doctors vliegtuigje zat helemaal vol.....maar geen toeristen. Was het ook niet opgebouwd, want ik zat vast tussen de vloer en het plafond(met m'n 1.81m) en opgevouwen in m'n stoel, gelukkig maar voor 5 kwartier!
Het kustplaatsje op flores waar we landen was Labuanbajo en m'n hotel lag daar net naast. Ff na drie weken kouwe douche en goedkoop slapen, twee nachten luxe met hete douche, zwembad, aan het strand en ook een goed restaurant.
Die middag lekker bij het zwembad vertoefd( helemaal voor mezelf) en gelezen en gepuzzeld (Maaike bedankt!)
De volgende dag het stadje verkent en alvast gekeken waar ik de volgende twee nachten zou verblijven, want ik ging nog een dagtocht naar rinca eiland maken. S middags weer twisting by the pool by myself en de avond in het restaurant gespendeerd waar een mega flatscreen hing en met de serveerster en kok naar Discovery channel gekeken. De volgende ochtend door het shuttle busje van het hotel naar chez Felix, m'n nieuwe accommodatie, gereden, op de heuvel van het stadje Labuanbajo. Een simpele homestay maar een gezellige eigenaar die alles voor je regelt.
Het koken van z'n vrouw en dochter was op en top en het uitzicht van de zonsondergang vanuit hun restaurantkantine;) was perfect! Helemaal met een kouwe bintang in je hand!!
Hij regelde dus voor de volgende dag de komodo toer naar Rinca eiland voor mij en zo zat ik s ochtends om zeven uur in een bootje samen met een engelsman en Indonesiër (vrienden) en drie bemanningsleden op zee naar het nationaal park.
Twee uur varen en we waren er. Entree geld betalen en we kregen een ranger mee, gewapend met een lange stok op zoek naar de komodo dragons! We besloten om de langste trekking te doen hoewel het al bloody hot was, want dan zouden we er meer zien.. De ranger kon helaas geen Engels maar ik had dus het geluk dat er een Indonesiër mee was en een Engelsman dus alles werd netjes voor mij vertaald! Anders had ik er nix van geweten en nu gelukkig wel! Als je niet weet wat komodo Dragons zijn, Google het effe en kijk effe wat filmpjes op you tube van deze beesten! Tijdens onze tocht zes buffalos tegen gekomen en heel veel apen. Een slapende cobra en jawel, in totaal 14 dragons, oftewel vleesetende superhagedissen. Heel veel horror verhalen gehoord van de gids en vroeger offerden ze elke dag een geit zodat de toeristen konden zien hoe en in wat voor tijdsbestek ze zo'n beesie konden verslinden. Nu moeten ze gelukkig zelf jagen en ze kunnen met gemak met z'n vijven een Buffalo aan!
Er zijn ook al heel wat mensen aangevallen en ook opgegeten en als je bent gebeten door zo'n beest kun je de aanval overleven maar meestal sterf je nog aan de infectie, want de tanden en slangentong zitten boordevol bacteriën. Wij zijn gelukkig weer veilig in het bootje beland na ongeveer 3en half uur lopen en naar seraya eiland gevaren om te snorkelen. Heerlijk ff in het water maar snorkelen was niet bijzonder. Weer terug bij de homestay had de eigenaar al transport voor mij geregeld naar Ruteng met het busje, maar ik kreeg plotseling een sms van Dirk en Michiel, kennissen van jutta der ouders dat zij de volgende dag in Labuanbajo zouden aankomen en of ik het leuk vond om s avonds nog even samen te eten. Ik heb dus m'n bus ticket kunnen laten cancelen en voor die dag daarop kunnen boeken en bleef dus nog een dagje langer in de 'toeristische kustplaats' van flores.
Heb de volgende dag lekker aangerommeld bij m'n homestay ( geholpen in de tuin, auto gewassen, oude kokosnoten opruimen, enz) vonden ze wel raar maar waren daarna ook zeer dankbaar.
S avonds dus gegeten in het beste restaurant van het stadje en na een paar dagen weer eens lekker Nederlands gepraat en bij gekletst. Was erg gezellig en zeker de moeite waard om een dagje langer te blijven. De volgende dag dus om negen uur wel door het busje van de gunung mas maatschappij opgehaald en op weg naar Ruteng. M'n reis van west naar oost flores was begonnen! Konden elf mensen in het busje en ik was natuurlijk de enige toerist, maar met de Indonesische Frans Bauer door de speakers voelde het toch wat nl. 's aan....
De tocht zou ruim vier uur in beslag nemen, want flores is bergachtig en de spaghetti roads zijn een aaneenschakeling van haarspeldbochten. Het werden er vier en half en toen hadden we 92 km afgelegd.... In Ruteng aangekomen was het zwaar bewolkt , kouder want het stadje lag op paar honderd meter hoogte en ik zou daar gaan slapen in het kongregasi santa Maria, het nonnenklooster. En dat mocht. Zeer schone kamer met gloeiend hete douche voor maar 9€. Incl ontbijt.
Moest wel om 2100 uur binnen zijn en om 0600 uur aan het ontbijt zitten. En slapen met de handjes boven de lakens!;)
Smiddags het stadje dus verkend, maar daar was echt niks te zien en te beleven. Heb der s avonds ook gegeten en na het eten weer terug naar het klooster. Dat viel niet mee.. Ti's hier om zeven uur al donker, en omdat ik het stadje nog niet goed kende was ik al snel verdwaald. Had nog ruim een half uur, maar wist niet waar ik was in een spinnenweb van straatjes en taxi's zijn er niet op flores. En met m'n fantastische oriëntatie gevoel liep ik dus achteraf de verkeerde kant op. Gelukkig vroeg een man op een brommer in het Engels waar ik heen moest en ik kon achterop springen, want hij zou me brengen. Voor 7000 rupiah en dat is 50 ct!! Moesten toch nog dikke tien minuten scooteren dus ik was echt far far lost en heb hem dus het dubbele gegeven want dankzij hem was ik op tijd binnen!! Pppfff .... Slapen want de wekker stond om half zes. Voor ontbijt en daarna m'n volgende etappe naar bajawa, weer met het gunung mas busje.
-
15 November 2012 - 14:08
Ma En Pa:
Michael.
Leuk weer een verslag van je reis te lezen.Leuk dat je Dirk en Michiel toch nog gesproken hebt.
De Komodo Dragons ga ik opzoeken op Internet.
Inmiddels ben je al weer verder, maar het is leuk om je verhalen te lezen. Het is zeker uitgebreider dan je SMS jes.
Je verhalen print ik allemaal uit en met de Internet foto's wordt het al een aardig boekwerk.
Ook vragen onze vrienden hoe het met je gaat en dan hebben wij veel te vertellen.
Er zijn er ook bij die je site zelf bekijken.Probeer ook steeds op te zoeken waar je zit en daarover te lezen.
Ook verslagen van andere nl.ders lees ik zodat ik ook weet wat er allemaal te zien is.
Zo reizen we een beetje met je mee.
Wij houden contact, pas op je zelf en geniet van alles. Groetjes Pa en Ma -
15 November 2012 - 14:24
Ramiro:
Sjeesh man, wat een verhaal. Veel beleefd en als je het zo leest is het net een aanenschakeling van een groot avontuur. Veel mooie dingen en jaloersmakerij :) En ik geloof vast dat je nog lang niet alles hebt opgeschreven. Klinkt allemaal prachtig, ook het verdwalen, whaha, lolz.
Komodo varanen, dat was bij mij bekend, lieve beestjes.... op afstand. Viesbah! Maar je leeft nog :)
Geniet ervan en live in the moment.
Greetz! -
15 November 2012 - 14:26
Ramiro:
Internetfoto's heb ik helemaal gemist denk ik zo. Kan iemand me linken?
-
16 November 2012 - 10:37
Jeroen VDA:
Potverdorie zeg! Wat klinkt dat allemaal goed. Tof van die draakjes daar op Komodo.
Veel gezien van Indonesië zeg! Zit je er nu alweer 6 weken ofzo? Tjonge gaat hard. Veel plezier en ben erg benieuwd naar de teaserfoto's via Whatsapp ;-).
Have fun in the sun daar straks in Vietnam...
Greetz Jeroen -
17 November 2012 - 22:50
Mariëlle:
Micheal!
Waar hang je nu uit? Al in Vietnam of bijna? Leuk om je verhalen te lezen, helemaal omdat ik een deel heb meegemaakt! -
18 November 2012 - 20:20
Milou:
Hey Mikey ;-)
Wat een heerlijke verhalen om te lezen! Volgens mij heb je je roeping als reisjournalist gemist!! Je krijgt de hartelijke groeten van 'meneer Pannenkoekschip' hij vraagt nog regelmatig naar je.. Sinterklaas is ook weer in het land, daar zul je vast niks van mee krijgen daar.. We gaan mee doen met de Winkelaward van Heerenveen, spannend! Geniet van alle mooie dingen die je meemaakt daar en ga door met je mooie reisverslagen!! Misschien kun je wat zon deze kant opblazen? Enjoy to the max!!!!!!
Liefs Milou en een highfive van Naomi -
28 November 2012 - 16:36
Joey:
Michael,
Even geleden dat ik je reisverhalen heb gelezen. Wij zijn intussen helaas, na nog een goede week in metropool Hong Kong, weer thuis in het koude Nederland. Ik kijk momenteel vanachter mijn bureau op het deprimerende Amsterdam Zuidoost met de vele lege kantoorpanden en bijna verlaten metrostation. Jouw reisverhaal brengt goede herinneringen naar boven en tovert een brede glimlach op mijn gezicht. Terima kasih! :)
De verhalen over de Komodovaranen klinken erg gaaf. Jammer dat we die hebben gemist, maar die staan absoluut op het lijstje voor een eventuele volgende keer in Azië. Al denk ik dat wij eerst weer een paar mooie reizen door het door ons zo geliefde Afrika gaan maken.
Blijf vooral schrijven, nu wij terug zijn in Nederland genieten we nog volop van je verhalen. Mocht je nog tips willen voor Maleisië en Thailand straks.. je hebt Roxanne haar nummer. :)
Joey -
29 November 2012 - 13:51
Jenny:
Hee Mike,
Ik heb nu al je verslagen gelezen en ben zeer onder de indruk van je belevenissen. Super hoe snel je je aanpast aan je leef omgeving. Relaxen op het strand, vermaak met brommertjes, in stappen in vliegtuigen die niet al te groot zijn en op zoek gaan naar die vreselijke leguanen. Gisteren de nieuwe Bond film gezien in de bios en daar waren deze beesten ook in te zien terwijl ze aten. Je raad het al dat was geen geitje.
Wij zijn benieuwd naar het volgende verhaal.
groetjes Jenny/Rob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
