Flores deel 2 en m'n laatste dagen Indonesië
Door: Michael
Blijf op de hoogte en volg michael
03 December 2012 | Indonesië, Maumere
Nou, het heeft ff geduurd maar dan hierbij toch het vervolg en het laatste deel van m'n Indonesië trip, voordat ik het alweer vergeten ben;) iedereen bedankt voor de leuke reacties!
Vanuit Ruteng weer opgepikt door het gunung mas busje, weer volle bak voor de komende 120km en dus zes uur rollercoasting feeling met alleen maar niet Engels sprekende Indonesiërs...maar met adembenemende uitzichten en verbazingwekkende on the road taferelen, op weg naar bajawa. Twee nachtjes in het edelweiss hotel geboekt, en hoewel edelweiss een mooie bloem is,....het hotel was het niet, maar dit is ook het echte Indonesië!
Primitief, basic maar erg vriendelijke mensen!
S avonds uit eten geweest met elise, een(vrijgezelle)vrouw van Mallorca, die met haar hele Fam Op vakantie was, maar daar af en toe even aan moest ontsnappen;) , dus wie ben ik om daar geen gehoor aan te geven en het leverde ook direct een vakantie adresje op op Mallorca;)
De volgende dag met een gids, Yeremias, op een motorbike de omgeving verkend. Heb Palmwijn gemaakt en gedronken, honing 'geplukt' en gegeten, een Indonesische bruiloft meegemaakt in een traditionele clan village en daar mogen mee lunchen en daarna uren in een natuurlijke hotspring gepoedeld, waar de rechter waterval ijskoud water was van de bergen en de linker gloeiend heet water van binnenuit de berg kwam. De hele middag geen mens gezien behalve mijn gids dan en ook nog heerlijk een uurtje geslapen midden op een grote steen in het riviertje met alleen een waterval en vogel geluid op de achtergrond!!
Op de terugweg m'n tweede lekke band in Indonesië meegemaakt, maar ik werd opgehaald door z'n neefje en hij is de resterende 9 km heel rustig met lekke band naar bajawa gereden.
Kouwe douche again en weer naar 'de kantine' om een lekkere rijstmaaltijd te nuttigen. Daar in contact gekomen met een Indonesische zakenman die de volgende dag alleen met de auto richting moni zou rijden en mij wel wou meenemen voor 120.000 rupiah.. De bus zou 80.000 zijn, maar het was veel comfortabeler en waarschijnlijk ook een uurtje sneller zijn. Probeerde nog af te dingen, maar hij was en bleef zakenman en voor die 3,50€ ging ik ook niet te moeilijk doen. Werd om half negen opgehaald en we hebben onderweg nog vaak gestopt om foto's te kunnen nemen, koffie te kunnen drinken en een lokale 'vee'markt te bezoeken, maar dat laatste had ik al snel weer bekeken en gelukkig had hij dat ook door, want al die vastgebonden dieren in de brandende zon, is geen pretje om te zien! Varkentjes liggen met de poten aan elkaar vast gebonden op de grond te spartelen, kippen en hanen zitten ook vast aan hun poten aan een draadje en proberen 1000x weg te vliegen wat natuurlijk niet lukt en toen ik zelfs hondjes en apen zo dieronvriendelijk in mandjes, karretjes en hokjes zag zitten was ik er helemaal klaar mee en kon ik niet snel genoeg terug in de auto zijn. Halverwege de middag waren we bij m'n homestay in moni waar ik 1 van de 4 kamers geboekt had met uitzicht over rijstvelden en bergen. Moni is het plaatsje aan de kelimutu vulkaan van waaruit je de drie kleuren kratermeren kunt bekijken. Dat heb ik dus gelijk voor de volgende ochtend besproken en het toeval was dat de enige andere gasten, een wat ouder nl's stel, ook mee zouden gaan. Heb s avonds met hun gegeten en om tien uur de ogen gesloten omdat de wekker om half vier zou gaan blaffen en we zijn op brommertje de berg op gereden (achterop wel te verstaan, dus er moesten 3 mannetjes ook zo vroeg op staan om ons te brengen) en dan de 3 kwartier naar de top gelopen om daar voor zonsopgang te zijn. Maar de beloning was super! Stond op de top een mannetje die daar warme thee en koffie verkocht en al drinkend wachtend op de opkomende zon. De twee naast elkaar liggende meren waren blauw en groen en de andere aan de andere kant was inktzwart.
Deze veranderen van tijd tot tijd. Jaren geleden was de zwarte nog wit en de blauwe nog rood en over drie jaar zullen ze weer een andere kleur hebben. Volgens de Indonesiërs is de plek heilig, maar volgens 'geleerden' ligt het aan de ondergrond, want het water op zich is gewoon transparant, de ondergrond met de belichting zorgt voor de kleur. Foto's krijgen jullie te zien, dus tot zover deze visuele beschrijving;)
Om ff na achten waren we weer terug voor ontbijt, een ananas pannenkoek, en om half tien zat ik weer in de auto op weg naar Maumere. Dit keer werd ik voor 220.000ruphia (19€) met de auto door de oom van de homestay eigenaar weer zes uur verder naar het oosten gereden. Niet echt goedkoop maar doe dat maar eens in nederland, zes uur een taxi......
Hij kon gelukkig ook een beetje Engels en van hem kreeg ik heel wat info over flores. Zo is de verbrede asfalt weg die nu aangelegd wordt op flores van west naar oost door NL gefinancierd en uitgevoerd, waardoor de reistijd en veiligheid op flores aanzienlijk worden verbeterd! Hij had grote plannen voor moni, omdat toerisme zal toenemen en iedereen wel naar de kelimutu vulkaan wil. Voor nog geen ton zou je daar 6 gloednieuwe bungalowtjes kunnen neerzetten met warme, douches, gratis Wifi enz. Hij zocht een zakenpartner (lees financierder) en hij had al drie huwelijkskandidaten voor me;)
Kreeg z'n email adres zodat ik als ik terug was in nl contact met hem kon opnemen. Right... In Maumere had ik een beach bungalowtje geboekt die inderdaad zes meter van de zee af stond en daar de rest van de dag in een hangmatje op het strand heb doorgebracht, nadat ik samen met de eigenaresse een ticket voor de volgende dag had geboekt voor de vlucht naar.....Bali! ;) alweer;) s avonds in het hotel restaurantje op het strand gegeten, samen met de twee huiskatten,die niet weg te krijgen waren en die ik ondanks de GGD waarschuwingen niet alleen getrakteerd heb op een gedeelte van m'n rijstmaaltijd maar ook op een heerlijke massage, althans aan hun gespin te horen...
Volgende ochtend half zes ontbijt want m'n vlucht ging al om half acht, maar op zulke lokale vliegveldjes is 3 kwartier van te voren aanwezig zijn vroeg genoeg. Ruim twee uur weer in een propeller vliegtuigje, aan het raam, met schitterend uitzicht om daarna weer te landen op airport denpasar Bali.
Had voor de derde keer weer Yulia's beach in geboekt voor 3 nachten, want dat is voor kuta toch The place to B, dus toen ik aan kwam lopen zei de manager, ah there is mr Michael again, en ook Maria was blij dat ik er weer was, dus heb die avond en m'n laatste avond met haar gegeten. De laatste dagen van m'n verblijf op Bali op het strand doorgebracht, s morgens met hardlopen (jaja) en na het ontbijt met gewoon lopen van kuta beach naar seminyak beach, daar lunchen en smiddags terug lopen en dan lekker twee uurtje bij het zwembad en dan om vijf uur terug naar het strand voor de zonsondergang met de locals en een koude bintang.
Op 20 november definitief afscheid genomen van Maria en het personeel van Yulia's beach inn en om 1230 m'n vlucht naar Jakarta gepakt om daar nog twee dagen te verblijven om op de 22e naar Ho chi minh city (Saigon) vietnam te vliegen.
In Jakarta de grootste moskee van Azië bezocht, waar 200.000!! man in kunnen en wederom was ik de enige toerist op dat moment, dus kreeg een rondleiding en mocht ik van boven af een gebedssessie mee maken, die ik na 5 min al zat was, want verstond er geen zak van en ze zaten alleen maar geknield op de grond. Toen de straat overgestoken met 50% overlevingskans, want er wonen 10 miljoen mensen in Jakarta en de helft heeft een scootertje......., dus Jakarta is een non stop traffic jam, smog veroorzakende stinkende vieze stad, maar ik heb ze ontweken en kon toen de RK cathedraal gaan bezichtigen en daar helemaal alleen een kwartiertje af kunnen koelen in de kerkbank en al m'n zonden kunnen overdenken om daarna de Batavia (winkelbasar) te bezoeken waar ook de crisis heeft toegeslagen omdat bijna alles 50 tot 70% was afgeprijsd. Gegeten in het bistrootje naast m'n hotel en s avonds filmpje gekeken op HBO want het regende en onweerde flink. Volgende dag om twaalf uur uitgechecked en m'n 5 kwartier durende rit naar het vliegveld aangegaan om daar met air asia naar Saigon te vliegen. M'n backpack was 2 kg te zwaar, dus m'n vest eruit gehaald en om m'n middel geslagen en m'n toilettas in de handbagage gepropt en zie daar.... Precies 15kg!! De discussie dat het toch niet uitmaakt of het nou in m'n backpack zit of in m'n handbagage ben ik niet eens aangegaan, maar het verbazingwekkende is dat ik zo door de douane kwam met al m'n geopende vloeistoffen en zakmes in m'n toilettas....
Tot mijn volgende verbazing had ik 3 stoelen voor mij alleen in het vliegtuig, dus languit 3 uurtjes genoten van m'n 80€ kostende vlucht naar Vietnam!!!! Good mor............eh evening Vietnam!!
Vanuit Ruteng weer opgepikt door het gunung mas busje, weer volle bak voor de komende 120km en dus zes uur rollercoasting feeling met alleen maar niet Engels sprekende Indonesiërs...maar met adembenemende uitzichten en verbazingwekkende on the road taferelen, op weg naar bajawa. Twee nachtjes in het edelweiss hotel geboekt, en hoewel edelweiss een mooie bloem is,....het hotel was het niet, maar dit is ook het echte Indonesië!
Primitief, basic maar erg vriendelijke mensen!
S avonds uit eten geweest met elise, een(vrijgezelle)vrouw van Mallorca, die met haar hele Fam Op vakantie was, maar daar af en toe even aan moest ontsnappen;) , dus wie ben ik om daar geen gehoor aan te geven en het leverde ook direct een vakantie adresje op op Mallorca;)
De volgende dag met een gids, Yeremias, op een motorbike de omgeving verkend. Heb Palmwijn gemaakt en gedronken, honing 'geplukt' en gegeten, een Indonesische bruiloft meegemaakt in een traditionele clan village en daar mogen mee lunchen en daarna uren in een natuurlijke hotspring gepoedeld, waar de rechter waterval ijskoud water was van de bergen en de linker gloeiend heet water van binnenuit de berg kwam. De hele middag geen mens gezien behalve mijn gids dan en ook nog heerlijk een uurtje geslapen midden op een grote steen in het riviertje met alleen een waterval en vogel geluid op de achtergrond!!
Op de terugweg m'n tweede lekke band in Indonesië meegemaakt, maar ik werd opgehaald door z'n neefje en hij is de resterende 9 km heel rustig met lekke band naar bajawa gereden.
Kouwe douche again en weer naar 'de kantine' om een lekkere rijstmaaltijd te nuttigen. Daar in contact gekomen met een Indonesische zakenman die de volgende dag alleen met de auto richting moni zou rijden en mij wel wou meenemen voor 120.000 rupiah.. De bus zou 80.000 zijn, maar het was veel comfortabeler en waarschijnlijk ook een uurtje sneller zijn. Probeerde nog af te dingen, maar hij was en bleef zakenman en voor die 3,50€ ging ik ook niet te moeilijk doen. Werd om half negen opgehaald en we hebben onderweg nog vaak gestopt om foto's te kunnen nemen, koffie te kunnen drinken en een lokale 'vee'markt te bezoeken, maar dat laatste had ik al snel weer bekeken en gelukkig had hij dat ook door, want al die vastgebonden dieren in de brandende zon, is geen pretje om te zien! Varkentjes liggen met de poten aan elkaar vast gebonden op de grond te spartelen, kippen en hanen zitten ook vast aan hun poten aan een draadje en proberen 1000x weg te vliegen wat natuurlijk niet lukt en toen ik zelfs hondjes en apen zo dieronvriendelijk in mandjes, karretjes en hokjes zag zitten was ik er helemaal klaar mee en kon ik niet snel genoeg terug in de auto zijn. Halverwege de middag waren we bij m'n homestay in moni waar ik 1 van de 4 kamers geboekt had met uitzicht over rijstvelden en bergen. Moni is het plaatsje aan de kelimutu vulkaan van waaruit je de drie kleuren kratermeren kunt bekijken. Dat heb ik dus gelijk voor de volgende ochtend besproken en het toeval was dat de enige andere gasten, een wat ouder nl's stel, ook mee zouden gaan. Heb s avonds met hun gegeten en om tien uur de ogen gesloten omdat de wekker om half vier zou gaan blaffen en we zijn op brommertje de berg op gereden (achterop wel te verstaan, dus er moesten 3 mannetjes ook zo vroeg op staan om ons te brengen) en dan de 3 kwartier naar de top gelopen om daar voor zonsopgang te zijn. Maar de beloning was super! Stond op de top een mannetje die daar warme thee en koffie verkocht en al drinkend wachtend op de opkomende zon. De twee naast elkaar liggende meren waren blauw en groen en de andere aan de andere kant was inktzwart.
Deze veranderen van tijd tot tijd. Jaren geleden was de zwarte nog wit en de blauwe nog rood en over drie jaar zullen ze weer een andere kleur hebben. Volgens de Indonesiërs is de plek heilig, maar volgens 'geleerden' ligt het aan de ondergrond, want het water op zich is gewoon transparant, de ondergrond met de belichting zorgt voor de kleur. Foto's krijgen jullie te zien, dus tot zover deze visuele beschrijving;)
Om ff na achten waren we weer terug voor ontbijt, een ananas pannenkoek, en om half tien zat ik weer in de auto op weg naar Maumere. Dit keer werd ik voor 220.000ruphia (19€) met de auto door de oom van de homestay eigenaar weer zes uur verder naar het oosten gereden. Niet echt goedkoop maar doe dat maar eens in nederland, zes uur een taxi......
Hij kon gelukkig ook een beetje Engels en van hem kreeg ik heel wat info over flores. Zo is de verbrede asfalt weg die nu aangelegd wordt op flores van west naar oost door NL gefinancierd en uitgevoerd, waardoor de reistijd en veiligheid op flores aanzienlijk worden verbeterd! Hij had grote plannen voor moni, omdat toerisme zal toenemen en iedereen wel naar de kelimutu vulkaan wil. Voor nog geen ton zou je daar 6 gloednieuwe bungalowtjes kunnen neerzetten met warme, douches, gratis Wifi enz. Hij zocht een zakenpartner (lees financierder) en hij had al drie huwelijkskandidaten voor me;)
Kreeg z'n email adres zodat ik als ik terug was in nl contact met hem kon opnemen. Right... In Maumere had ik een beach bungalowtje geboekt die inderdaad zes meter van de zee af stond en daar de rest van de dag in een hangmatje op het strand heb doorgebracht, nadat ik samen met de eigenaresse een ticket voor de volgende dag had geboekt voor de vlucht naar.....Bali! ;) alweer;) s avonds in het hotel restaurantje op het strand gegeten, samen met de twee huiskatten,die niet weg te krijgen waren en die ik ondanks de GGD waarschuwingen niet alleen getrakteerd heb op een gedeelte van m'n rijstmaaltijd maar ook op een heerlijke massage, althans aan hun gespin te horen...
Volgende ochtend half zes ontbijt want m'n vlucht ging al om half acht, maar op zulke lokale vliegveldjes is 3 kwartier van te voren aanwezig zijn vroeg genoeg. Ruim twee uur weer in een propeller vliegtuigje, aan het raam, met schitterend uitzicht om daarna weer te landen op airport denpasar Bali.
Had voor de derde keer weer Yulia's beach in geboekt voor 3 nachten, want dat is voor kuta toch The place to B, dus toen ik aan kwam lopen zei de manager, ah there is mr Michael again, en ook Maria was blij dat ik er weer was, dus heb die avond en m'n laatste avond met haar gegeten. De laatste dagen van m'n verblijf op Bali op het strand doorgebracht, s morgens met hardlopen (jaja) en na het ontbijt met gewoon lopen van kuta beach naar seminyak beach, daar lunchen en smiddags terug lopen en dan lekker twee uurtje bij het zwembad en dan om vijf uur terug naar het strand voor de zonsondergang met de locals en een koude bintang.
Op 20 november definitief afscheid genomen van Maria en het personeel van Yulia's beach inn en om 1230 m'n vlucht naar Jakarta gepakt om daar nog twee dagen te verblijven om op de 22e naar Ho chi minh city (Saigon) vietnam te vliegen.
In Jakarta de grootste moskee van Azië bezocht, waar 200.000!! man in kunnen en wederom was ik de enige toerist op dat moment, dus kreeg een rondleiding en mocht ik van boven af een gebedssessie mee maken, die ik na 5 min al zat was, want verstond er geen zak van en ze zaten alleen maar geknield op de grond. Toen de straat overgestoken met 50% overlevingskans, want er wonen 10 miljoen mensen in Jakarta en de helft heeft een scootertje......., dus Jakarta is een non stop traffic jam, smog veroorzakende stinkende vieze stad, maar ik heb ze ontweken en kon toen de RK cathedraal gaan bezichtigen en daar helemaal alleen een kwartiertje af kunnen koelen in de kerkbank en al m'n zonden kunnen overdenken om daarna de Batavia (winkelbasar) te bezoeken waar ook de crisis heeft toegeslagen omdat bijna alles 50 tot 70% was afgeprijsd. Gegeten in het bistrootje naast m'n hotel en s avonds filmpje gekeken op HBO want het regende en onweerde flink. Volgende dag om twaalf uur uitgechecked en m'n 5 kwartier durende rit naar het vliegveld aangegaan om daar met air asia naar Saigon te vliegen. M'n backpack was 2 kg te zwaar, dus m'n vest eruit gehaald en om m'n middel geslagen en m'n toilettas in de handbagage gepropt en zie daar.... Precies 15kg!! De discussie dat het toch niet uitmaakt of het nou in m'n backpack zit of in m'n handbagage ben ik niet eens aangegaan, maar het verbazingwekkende is dat ik zo door de douane kwam met al m'n geopende vloeistoffen en zakmes in m'n toilettas....
Tot mijn volgende verbazing had ik 3 stoelen voor mij alleen in het vliegtuig, dus languit 3 uurtjes genoten van m'n 80€ kostende vlucht naar Vietnam!!!! Good mor............eh evening Vietnam!!
-
03 December 2012 - 19:06
Fabienne:
Wauw! weer zo'n jaloersmakend stukje! klinkt echt geweldig,kan niet wachten totdat je terug bent en ik de foto's kan zien :-)
liefs -
03 December 2012 - 21:11
Femke:
Hey Zonneveld!!!
Nog steeds erg naar je zin zo te lezen!!! Nu heb ik een hele grote fantasie en kan ik me goed inleven, maar ben nu ondertussen toch wel heul heul erg nieuwsgierig naar wat foto's!!! ;)
Hier is het koud en nat, dus geniet lekker daar van het weer!!!
Liefs Fem -
03 December 2012 - 22:18
Jan En Anneke:
Hallo Michael
Wat een verhaal weer.!!leuk om te lezen. dit kan je ook niet allemaal in een smsje schrijven.
Ook de reacties van je vrienden lezen wij en dat is ook leuk.
Vanmiddag Angeliqe Zwikker gesproken zij volgt ook je verhaal vis deze site.Je moet de hartelijke groeten hebben.Misschien reageert ze zelf nog wel op jou verslag?
Sinterklaas in Havelte gevierd. Anouk heeft weer genoten van alle cadeaus en de surprises.Zelf heeft ze ook wat fop cadeaus gemaakt voor Ragnild en Fabian.
Inmiddels heb je al weer het een en ander beleefd in Vietnam maar dat lezen we nog wel.
Zoals Femke al schrijft het is hier koud en nat.maar dat is ook wel weer gezellig met alle kaarsjes aan.
We hopen dat alles goed gaat en dat je nog steeds geniet van alles.
Ook al missen wij je wel hoor vooral met de komende feestdagen.
Maar je bent dan gelukkig ook niet alleen als alles doorgaat tenminste???
Dikke knuffel van ons beide Pa en Ma
-
03 December 2012 - 22:41
Debby:
Jeetje Mike!
Is dit een sprookje?
De gebroeders Grimm zijn er niks bij!
Geniet lekker daar!
X van ons! -
04 December 2012 - 09:52
Harmke:
hahahah het blijven ontzettend leuke en grappige verhalen om te lezen.
begrijp volkomen dat je hart verscheurd werd jij als lid van partij van de dieren; misschien een idee om daar een afgeleide partij te beginnen???? En als jij nog vrijgezel terug komt is dat denk ik een wonder gezien alle pogingen om je te koppelen en uit te huwelijken.
hier alles goed; gisteren paard gereden we gaan dus wel door :-) en het heeft echt vruchten af geworpen die uitspraak nog nooit zo goed gereden de afgelopen keren, de angst is weg.
we zijn nu met 'z'n 6-en en carousellen er regelmatig op los nog even en we worden proffs; idee is om jan vayn te vragen om een nummer te componeren voor ons hahahah
groetjes harmke
-
04 December 2012 - 10:39
Jenny:
Zo jij verveel je niet zeg wat een belevenissen, maar ook lekker dat je zo relaxed kan genieten van het strand en de bubbels.
Wat leuk dat je op Bali herkend wordt.
Maar nu in Vietnam.
Wij zijn benieuwd wat je daar allemaal ervaart.
Veel plezier en geniet ervan
Rob en Jenny -
04 December 2012 - 21:24
Jeroen :
Potverdikkie Mike!
Zit je daar nou nog steeds In Zuidoost Azië ? ;-)
Mazzelaar
-
06 December 2012 - 16:53
Fabian, Ragnild & Anouk:
Klinkt weer goed al die avonturen. Geniet ervan.
Hier is het nu redelijk wit en er komt morgenochtend nog wat sneeuw bij zijn de voorspellingen. Komend weekend -9 's nachts, geloof ik .
Maar dat zal jou een zorg zijn. Sinterklaas is weer het land uit en ik heb vandaag al weer een kerstplaat op de radio gehoord. Kalm aan en veel plezier verder !
-
09 December 2012 - 11:10
Dini:
Hoi Michael!
Joh! Wat een verhaal weer! Leuk hoor.
Je bent nu natuurlijk al even in Vietnam, ben benieuwd hoe je dat ervaart.
We horen het wel van je via deze verhalenlijn!
Geniet ook hier......
Groetjes van ons -
10 December 2012 - 13:47
Joey:
Klinkt allemaal weer erg goed Michael. Ik blijf je volgen! :)
Joey -
11 December 2012 - 00:15
Ramiro:
Mooi verhaal man! Goed om te lezen dat alles redelijk tot gewoon makkelijk gaat daar nog steeds en gene gekke dingen. Vooral ook mooie beschrijving van hoe je het beleeft!
Jaloers makend nog steeds! Laat even weten of de mail is aangekomen trouwens :P
Have fun nog!
R -
17 December 2012 - 20:03
Marja:
Hoi Michael,
Leuk dat je je dromen toch waarmaakt ;-)
Groetjes Marja -
29 December 2012 - 00:12
Mariëlle:
Hey!
Wat een top verhaal! Je plannen zijn uiteindelijk flink veranderd.
Ik hoop dat je ook een top kerst hebt gehad in je zwembroek!
Keep on the good mood. -
31 December 2012 - 18:33
Dini:
Hoi Michael,
Doe het zo maar even om je een heel goed, gezond 2013 te wensen!
En natuurlijk nog veel reisplezier!!
Groeten van ons,
AJ&dini
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
